مادر سومالیایی وقتی جنازه دو کودکش روی دستش ماند به سبک لالایی خواندن جمله ای را تکرار می کرد به این معنا که "نمیشه بمیره کسی جای کسی"؟!
اینجا سومالی است، کشوری که زنده بودن در آن به حادثه می ماند، کشوری که مرگ در آن غریب نیست.
اینجا امید به زندگی معنا ندارد، اصلا زندگی در کار نیست که امیدی به ان باشد، هرچه هست فقر است و فلاکت و بیماری و مرگ...
اینجا مادری ششمین و آخرین فرزندش، دختر خردسالش در دستانش جان داد اینبار دستانش را تکاند یعنی که تمام...
نظرات شما عزیزان:
.gif)